ΒΛΕΠΩ ΤΑ ΚΤΙΡΙΑ ΝΑ ΠΕΦΤΟΥΝ ΣΑΝ ΑΣΤΡΑΠΕΣ

Μαζί μεγάλωσαν, μαζί έπαιξαν, μαζί έκαναν κοπάνες, μαζί ονειρεύτηκαν τι θα γίνουν στη ζωή τους. Τώρα πατάνε τα τριάντα, και μόνο ο Ράιαν έχει καταφέρει να ξεφύγει από το συγκρότημα εργατικών κατοικιών και να μετακομίσει σε άλλη πόλη· όμως, παρά τα λεφτά που έβγαλε τζογάροντας στο ίντερνετ, είναι κολλημένος σε μια εικόνα του παρελθόντος που ξεθωριάζει γοργά. Απ’ την άλλη, ο Όλι είναι ντίλερ, με κάποια αδυναμία στο ίδιο του το εμπόρευμα, ενώ ο Κόνορ έχει ένα μωρό στα σκαριά και μια επιχειρηματική ιδέα με την οποία ελπίζει ν’ αλλάξει ρότα. Ο Πάτρικ κι η Σιβ είναι ερωτευμένοι όσο ποτέ, αλλά ακόμα κι αυτοί ταρακουνιούνται όταν ένα παλιό μυστικό έρχεται ν’ ανοίξει καινούργιες πληγές. Ώσπου να τελειώσει το βιβλίο, ένα απ’ αυτά τα πρόσωπα θα είναι νεκρό (όπως ταιριάζει σε κάθε καλό θρίλερ). Οι άλλοι θα μείνουν ν’ αναμετρηθούν με τα αισθήματα και τις πικρίες τους, και ίσως μ’ ένα νέο ξεκίνημα – αφού η τραγωδία που χτύπησε την κοινότητα τούς έχει αποκόψει οριστικά από το παρελθόν τους.