ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΛΥΚΕΙΑΚΕΣ ΤΑΞΕΙΣ ΛΙΓΑ ΑΠ’ ΟΣΑ ΕΖΗΣΑ

Και εμείς ως μαθητές αντιπαθούσαμε τα σχολικά βιβλία και αισθανόμαστε βαριεστημάρα με τα μαθήματα, όταν όμως αναζητούσαμε ψυχαγωγία, πάλι στα βιβλία καταφεύγαμε, δεν είχαμε κάτι άλλο στη διάθεσή μας. Αντιληφθήκαμε από νωρίς πως υπάρχει και μια άλλη ελεύθερη ανάγνωση, η οποία μπορεί να μας προσφέρει χαρά, να μας φέρει αντιμέτωπους με τα αινίγματα της ζωής, να μας μάθει για τον έρωτα σε μια εποχή που δεν τολμούσαμε ούτε να αναφέρουμε αυτή τη λέξη στο σπίτι ή στο σχολείο. Έτσι οικοδομήσαμε μια άρρηκτη σχέση με το βιβλίο και την ανάγνωση, μια σχέση ζωής. Μπορούμε να απαιτούμε την ίδια στάση από ανθρώπους που μεγαλώνουν με κινητά τηλέφωνα και ηλεκτρονικές συσκευές κάθε είδους, αιχμάλωτοι της μαγείας της εικόνας και της συνεχούς εναλλαγής παραστάσεων; Οι σημερινές συνθήκες απαιτούν ένα νέο σχολείο με διαφορετική φιλοσοφία και διαφορετικές προτεραιότητες. Ένα σχολείο που θα δώσει πνοή στη σχέση του παιδιού με τη μάθηση, που σκοπός του δε θα είναι τόσο η μετάδοση της γνώσης όσο η μετάδοση της αγάπης για τη γνώση.