Ο ΠΑΧΟΥΛΟΣ ΜΟΥ ΕΑΥΤΟΣ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΔΙΑΙΤΑΣ

Τις καλές μέρες, που η θέληση είναι πιο σιδηρά κι από την Θάτσερ, αυτές τις σπάνιες μέρες, μπορείς να απωθήσεις τις φωνές που σου ζητάνε να καταβροχθίσεις τις πιο πλούσιες σε θερμίδες τροφές. Όμως τις περισσότερες φορές τις ακούς τόσο ευχάριστα, όσο και οτιδήποτε άλλο που σε προφυλάσσει από δυσάρεστες αλήθειες. Το ξέρω γιατί και στη δική μου περίπτωση αυτοί οι φιλικοί «υποβολείς», οι διαφθορείς και άθλιοι κόλακες, βρίσκονται μονίμως επί το έργον με ένταση χορωδίας. Γι' αυτό και μπορώ να το πω: Όποιος θέλει να αδυνατίσει πρέπει να μάθει να μη δίνει σημασία, να βουλώνει το στόμα του παχουλού του εαυτού και μάλιστα επί μονίμου βάσεως. Και για να καταλήξω, γίνεται. Μπορεί να αδυνατίσει κανείς χωρίς να τρελαθεί ή να χάσει την όρεξη για ζωή - και αυτό θέλω να αποδείξω με αυτό το βιβλίο. Στο κάτω κάτω υπάρχουν άνθρωποι που το έχουν καταφέρει. Δεν εννοώ εδώ ανθρώπους σαν τον Karl Lagerfeld, που μοιάζει με οδοντογλυφίδα. Εννοώ εντελώς κανονικούς και καθημερινούς στρουμπουλούς ανθρώπους σαν εμένα. Πραγματικά κατάφερα να χάσω το περιττό βάρος και κατάλαβα ότι όντως γίνεται. Όχι από μόνο του ή χωρίς προσπάθεια, αλλά πάντως γίνεται. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)